Jes.55,10-11
Eva: Het woord dat voorkomt uit God keert niet onvervuld terug. Jezus is het mens geworden woord. Het woord was bij God en het woord was God, schrijft het Johannesevangelie. Dat evangelie schrijft ook over Jezus als het mens geworden woord. Jezus keerde terug naar de Vader, nadat hij de wil van de Vader volledig had volbracht.
John: Ik moet eerst alles goed tot mij laten doordringen voordat ik zichtbaar Zijn woorden begrijp. Dan pas kan ik mijn leven leiden in de voetsporen van Christus. In de eerdere zinnen van deze tekst staat ook duidelijk dat het voor de mens (nog) niet mogelijk is om Gods wegen te begrijpen: ‘Mijn plannen zijn niet jullie plannen En jullie wegen zijn niet wegen.’ De plannen en wegen van God gaan ons ver te boven maar God reikt wel de hand naar ons. Regen en sneeuw zorgen voor een vruchtbare aarde waar de ideeën van God in ons kunnen groeien. Voor mij betekent het dat het misschien nog een tijdje moet regenen en sneeuwen voordat ik de plannen van God hier op aarde kan bevatten. En dan pas kan ik in vrede huiswaarts keren.
Bid in stilte en in volle overtuiging, zonder ophef. Vergeef jezelf en vergeef de ander. Vergeef en veroordeel niet.
John
Mt.6,7-15
‘Laat uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel… Vergeef ons zoals ook wij elkaar vergeven.’
Eva: Help ons om elkaar te vergeven, omdat daarin Gods vergeving ook besloten ligt. Daarin vertonen we het beeld van God.
Jezus leert ons dat gebed, waar alles in zit wat we nodig hebben voor een vervuld leven: Gods heilige naam centraal, zijn koninkrijk om ons heen, in onszelf, een wereld die functioneert zoals het ooit bedoeld was en zoals het nu gaat in de hemel, genoeg om in ons levensonderhoud te voorzien, vergeving/bevrijding van onze tekortkomingen en een vergevingsgezinde houding ten opzichte van anderen. Zodat de Liefde ondanks alles de ruimte krijgt en haat geen kans krijgt om wortel te schieten en duisternis te zaaien. Hulp om te volbrengen waar we zelf niet toe in staat zijn: verlos ons…
Jezus reikt ons woorden aan om te bidden, woorden die bij God zelf vandaan komen. Het woord dat voortkomt uit God, keert niet vruchteloos naar hem terug. Zo keert ons gebed, vanuit de diepten van onze ziel en ons bestaan, ook niet vruchteloos terug, want door de Heilige Geest komt dat bij God zelf vandaan.
John: En dan ben ik verbaasd na het lezen van deze tekst, zeer verbaasd. Het gedeelte van vergeven raakt mij diep. Ik heb ook veel gelezen in het boek ‘Cursus in Wonderen’. De kern van dat boek gaat alleen maar over vergeven. Jezelf vergeven maar ook andere vergeven. En dan lees ik hier: ‘Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven’. Maar ook wordt wederom herhaald dat je niet moet huichelen in je relatie met God. Het gaat om kwaliteit en 100 % innerlijk vertrouwen. En niet om te geloven voor de bühne, zichtbaar voor de buitenwereld om op die manier aanzien en respect te krijgen. Dan gaat het om gebakken lucht en God prikt daar dwars doorheen. Bid in stilte en in volle overtuiging, zonder ophef. Vergeef jezelf en vergeef de ander. Vergeef en veroordeel niet.
Ik vind het mooi hoe de overdenkingen van Eva en John elkaar aanvullen.
Ik heb alleen moeite met de aanhef in de mail: ‘geliefden’. Is ongetwijfeld niet zo bedoeld, maar het herinnert me aan een scène uit de film Max Havelaar, die ik als docent geschiedenis met mijn leerlingen bekeek: https://youtube.com/clip/UgkxrgnBWSe1a4TeZdVeTlB3HDYQsThqd3cU?si=Gp0DkORsSMIbJAXT
Ha Daniël, verschrikkelijke scène! Verschrikkelijk goed gespeeld, en ik vrees ook verschrikkelijk waar in veel gevallen. ik had een vergelijkbare allergie voor de aanspraak. Vrijwel elke preek die ik beluisterde begon met ‘geliefde gemeente’, of ‘geliefden in onze Heere Jezus Christus…’, en vaak als een uitgeholde aanspraak. De predikant had net zo goed ‘geachte’ of ‘beste’ kunnen zeggen. En uit de preek die volgde bleek dat ook: ik werd er als gemeentelid vaak niet in liefde aangesproken, maar in ‘waarheid en recht’, er werd theologie en moraal over me uitgestort, door een predikant die niet naast me kwam staan, die geen relatie aanging met zijn gemeente.
Toch heb ik ervoor gekozen die aanspraak terug te claimen op het misbruik ervan. Ook om mezelf bij de les te houden. Zoals nu: jij spreekt me aan, dan moet ik antwoorden. Echt antwoorden. Dus: de liefde zoeken. Zoiets.
Maar nogmaals: je allergie is herkenbaar.
Dank je. Mooi, ‘terugclaimen op het misbruik’. Dat herstelt voor mij het contact met zuivere intentie.
Dankjewel voor je reactie Daniel en mooi om je op deze manier weer te mogen ontmoeten. Je ziet maar weer wat taal en context doen. Ik kan vanuit mijn persoonlijke context wel meevoelen met je allergie. Tegelijkertijd vind ik het ook weer mooi om vanuit de zuivere intentie zo te worden aangesproken. Die ambivalentie is een mooi spanningsveld.
Ja! Dank je Eva.
Met water wordt de aarde bevochtigd, door water groeien gewassen, kan er gezaaid worden, en pas dan keert het water neer de hemel terug. Zoals wij ooit, op een dag, terug naar Huis keren.
Zoals ik als mens, op mijn kleine stukje, de aarde kan bevochtigen, kan laten groeien, door te leven volgens de wetten van God. Zoals mij is voorgedaan door Jezus die ons is voorgegaan.
Water als metafoor, niet alleen voor mijn leven, maar ook voor de liefde van God, voor het woord van God, die door mij heen werken, en dan ben ik de aarde geworden waarop kan groeien.
En dan het gebed dat ik in mijn huidige werk weer terug heb gevonden, in de oorspronkelijke tekst. Drie keer per week bid ik dit met een bewoonster die zo verlangt naar de dood, en rust vindt in de gezamenlijk uitgesproken woorden. Het aanroepen van de Vader, het centraal stellen van zijn Wil en Koninkrijk, de verbinding tussen deze en de Nieuwe Wereld. Geef ons heden wat we nodig hebben, en vergeef ons, zoals ook wij vergeven..
Het zijn woorden van vertrouwen, van overgave. Ze brengen rust. En het lijkt net of iedere keer dat ik de woorden uitspreek, ze een andere uitwerking op mij hebben..