Jes.58,9b-14
Eva: Vandaag gaat de lezing uit Jesaja 58 verder. Daar sla ik heel erg op aan.God maakt duidelijk hoe Zij het wil hebben en de belofte van zegen koppelt Zij altijd aan haar woorden: als je Mij volgt en doet wat ik graag wil, dan schijnt jouw licht in het donker. Zelfs je duisternis wordt licht als het licht op de dag. Niet de ochtend- of de avondschemer, maar het licht van het middaguur notabene! Het moment dat de zon het hoogst aan de hemel staat. Je bent als een bron waarvan het water nooit opdroogt, als God de Bron is van waaruit je leeft.
Vers 13 en 14 knallen van de bladzijde: gun je voeten rust op sabbat, laat al je werk los en vind vreugde daarin! Het is een voorrecht om een dag per week alles los te mogen laten, die dag van rust te heiligen voor de Heer. Dat komt mijzelf ten goede. Ik kom letterlijk tot rust en kan nieuwe kracht opdoen, er is tijd om me volledig te richten op God en die relatie te onderhouden. Vanuit die rust en dat vertrouwen mag ik daarna weer aan het werk gaan: God voert mij over de hoogste bergen en laat mij genieten van het land.
Ga ik nog op die manier om met de zondag, of wil ik daarin ook te veel bezig zijn met mezelf en alles wat nog moet? Vertrouw ik erop dat God mij zegen als ik die rustdag Heilige Ruimte maak en tot rust kom bij Hem?
‘Wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant, de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij, wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt…..’.
John: Ergens van binnen raakt dit mij. Gisteren had ik het over het drukke denken in mijn hoofd. In die drukte zitten veel overtuigingen, opvattingen en de daar bijbehorende oordelen over anderen of over situaties. Maar vooral ook over mijzelf. In deze tijd van social media krijg ik veel informatie, erg veel informatie. En ik ben niet de enige.
Deze informatie is vormend voor je opvattingen en overtuigingen en dus ook voor je oordelen. Iedereen vindt wel iets over van alles, praatprogramma’s genoeg en overal podcasts over iets of iemand. Voor mij zijn dit de beschuldigende vingers en de kwaadsprekerij waar Jesaja het over heeft. Om eerlijk te zijn, er zijn erg veel mensen verslaafd aan social media, ze kunnen niet zonder, geen dag. En ik moet toegeven, ik ook. Ik moet elke dag een paar keer kijken naar nieuwe berichten en boodschappen op LinkedIn.
Een verslaving zet je onder druk in het dagelijks leven, dus ook de verslaving aan social media. Wanneer je de onderdrukking daarvan uitbant, als je weigert de scheepsladingen aan informatie (correct of niet) aan te nemen dan heeft dat direct invloed op je drukke denken. Het denken dat zorgt voor je oordelend vermogen: de beschuldigende vinger en kwaadsprekerij.
Ik denk dat deze hedendaagse actualiteit van de Bijbel mij daarom zo heeft geraakt.
De gevestigde orde van Farizeeërs en Schriftgeleerden zit in je eigen denken,
john
dat ervan overtuigd is dat het altijd gelijk heeft.
Lc.5,27-32
Eva: Het verhaal van de tollenaar Levi komt voorbij. Hij liet zich aanspreken door Jezus en volgde Hem. Zijn leven veranderde totaal. Levi ontvangt Jezus niet alleen, hij deelt Hem ook weer uit in een feestmaal dat hij aanricht voor zijn naasten. Bij Jezus is iedereen welkom: je mag komen zoals je bent op dat moment. Hem volgen verandert je leven van binnenuit, dan blijf je niet meer wie je daarvoor was, maar je wordt in zijn Licht wie je bestemd bent te zijn. Is Jezus welkom in mijn leven, laat ik mij aanspreken en door Hem veranderen. En richt ik dan het feestmaal aan waar ik anderen voor uitnodig die Jezus net zo hard nodig hebben als ik? Levi ontvangt het niet alleen, maar deelt het ook weer met zijn naasten.
John: Als je ziek bent heb je een dokter nodig. Dat lijkt logisch. In mijn beleving doelt Jezus hiermee niet op een lichamelijke ziekte. Hij bedoelt dat de tollenaars ziek zijn in hun denken, in hun opvattingen en overtuigingen. Hun denkbeeld van de wereld en de daaruit volgende beleving van die wereld leidt niet tot een leven volgens Gods Wil. Het leidt tot een leven volgens hun eigen-ego-wil die tevens overeenkomt met het toenmalig gewenste gedrag van hun cultuur.
In deze tekst gaat Jezus in gesprek met de tollenaars, Hij maakt werkelijk contact met ze om hun denkwijze en opvattingen bespreekbaar te maken. God heeft de mens voorzien van een vrije wil, Jezus beseft dit erg goed. Alleen als de mens zelf een andere keuze maakt kan dat leiden tot een leven volgens Gods Wil. Doordat Jezus bewust de verbinding maakt met de tollenaars kan hij ze weer ‘gezond’ maken omdat hun denken wordt veranderd door de argumenten van Jezus.
In dit geval snijdt het mes aan twee kanten: de gevestigde orde van farizeeërs en schriftgeleerden (die zitten wat mij betreft in je eigen denken dat ervan overtuigd is dat het altijd gelijk heeft) wordt ook een spiegel voorgehouden. Zij zitten net zo goed vast in hun denken als de tollenaars. Net als de tollenaars volgen zij al hun hele leven hun eigen-ego-wil die ervan overtuigd is dat zij de waarheid in pacht hebben en dus gelijk hebben. Jezus leert hun de les van verbinden in plaats van uitsluiten.
‘Als gij om hulp roept, zal Hij zeggen: ‘hier ben Ik’.. ‘En de uwen zullen de overoude puinhopen herbouwen de grondvesten van vorige geslachten zult gij herstellen..’
Als adept van systemisch denken vind ik de belofte uit het stuk van Jesaja zo groot. Wanneer je je overgeeft, wanneer je niet jouw aards ik centraal stelt maar wilt leven in en door en voor anderen, vanuit de verbinding met de ‘Liefde Gods’, dan word niet alleen jouw leven lichter.. maar ook dat wat in vorige generaties is beschadigd of verwoest, zal hersteld worden. Hoe krachtig en helend is dat!!
En dan het stuk uit Lucas: “En hij liet alles achter, stond op en volgde Hem”. Ben ik bereid alles achter te laten? Ook dat waarvan ik nu denk dat ik er goed aan doe? ik durf dat te betwijfelen (nee, eerlijk gezegd; ik denk dat er niets is dat zo sterk voelt als ‘alles achter me laten’).
Dat zegt iets over Levi die het volgen van Jezus als zo’n waarheid zag. Als enige Waarheid, enige manier van leven. Heel soms zijn er momenten dat ik innerlijk weet en van daaruit keuzes kan maken maar dat raakt nooit aan het opgeven van mijn bestaan zoals ik dat ken.
Wat mij verwart: ‘Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars’. Vanuit oogpunt van de zondeval is niemand rechtvaardig. Is het offer van Jezus nodig om ons eeuwige verlossing te schenken. Gebruikt hij dit woord cynisch? Ik kan er niet zo goed mee uit de voeten.
Fijn weekend!
Boeiende vraag die je stelt over rechtvaardigheid in relatie tot zondeval. Welke rechtvaardigheid zou Jezus hier bedoelen? Rechtvaardigheid in eigen ogen misschien? Als ik mezelf rechtvaardig vind, dan is er in mij ook geen ruimte voor bekering en verandering. Zonder besef van mijn eigen onrechtvaardigheid vinden de woorden van Jezus geen vruchtbare grond in mijn hart. Als het besef van mijn eigen onrechtvaardigheid tot me doordringt, dan weet ik vanuit mezelf niet meer waar ik het nog zoeken moet. Dan mag ik de woorden van Jezus ontvangen: ik ben gekomen voor jou…
Dat is wat bij mij opkomt naar aanleiding van je vraag.
Mooi dat je systemisch denken aanhaalt en hou die gedachte maar vast, want daar komt nog van alles over.
Fijn weekend!
‘Vanuit oogpunt van de zondeval is niemand rechtvaardig.’ Volgens mij is dit juist de overtuiging die ‘eeuwige verlossing’ in de weg staat.
Het eigen denken, volop gevuld met tollenaars en farizeeërs die voortdurend zeggen dat je alleen maar zondaar bent, maakt het onmogelijk om te geloven dat je wel rechtvaardig kan zijn op deze aarde.
Eerder schreef je dat de dualiteit voor jou maakt dat het klopt dat we in zonde geboren zijn.
Voor mij betekent dualiteit ook dat je (intern) kan kiezen tussen je eigen wil doen of Gods Wil doen. Die vrije keus heb je gekregen van God. Dualiteit zit dus ook binnen in mij.
(Wat overigens niet wil zeggen dat het doen van je eigen wil altijd tegen Gods Wil in gaat.)
En de goede besluiten die je in je eigen dualiteit neemt? Vallen die ook onder zondigen?
Ik weet zeker dat jij in jouw dualiteit ook besluiten neemt die Gods Wil volgen en niet zondig zijn. Voor die rechtvaardige besluiten zal Jezus je niet roepen.
Maar in de dualiteit neem je ook besluiten die tegen Gods Wil in gaan, en voor die besluiten heb je Jezus nodig, als geneesheer en dokter.
Voor jezelf lijk je geen dualiteit toe te staan, je bent alleen maar zondaar. Daarmee ontken je de dualiteit (dus ook de niet-zondaar) in jezelf.
Daarmee lijkt de oplossing in jezelf te vinden en niet buiten jezelf. Maar dat vind ik.
Fijn weekend en hartelijk dank voor al je reacties!
Ik druk me denk ik niet goed uit. Met dualiteit bedoel ik niet dat dat zondig an sich is. maar dat we dus beiden in ons dragen, de duistere (niet te verwarren met donker) kant en de lichte kant – zonde vs liefde.
Ik kan niet anders dan in dualiteit leven, en dat is voor mij dus ook de context voor de vrije wil – als beide kanten er zijn; buiten mij en DUS ook in mij, dan heb ik te kiezen.
Zonder dualiteit is die vrije wil en keuze uberhaupt niet een ding – toch?