Eva: Wie God de rug toekeert gaat te gronde aan zichzelf. Leven zonder God loopt dood, want buiten God is er geen leven, is er geen liefde. Ik kan alleen maar liefhebben, omdat God mij eerst heeft liefgehad en de liefde in mijn hart heeft gelegd. Als ik dat ontken, dan ontken ik wie ik ten diepste ben en schrijf ik mezelf ten dode op. Want dan ben ik overgeleverd aan mijn eigen genade en succes. Daar is geen leven in te bekennen.
John: In de kern zie ik ook in deze teksten hetzelfde thema. Er kan (en moet) gekozen worden door de mens. Impliciet wordt door deze tekst de vrije wil van de mens zichtbaar: ‘Vandaag stel ik u de keuze….’ Er is dus keuze mogelijkheid voor de mens maar ook de vrijheid om te kiezen. De mens heeft een vrije wil. Gekregen van God, de mens kan kiezen om zich te houden aan Gods Wil of juist niet. Overigens voor mij de kern van Genesis. Kies je voor Gods Wil of kies je voor je eigen-ego-wil? Het eigen-ego-wil, wat zijn hart heeft verpand aan het materialisme: aan het steeds meer willen hebben, een groter huis, meer dan een ander, beter dan een ander, nog meer vakantie naar nog verdere oorden. Dit alles om de economische machine, die op dit moment heerst op aarde, te voeden. Voor mij zijn dat de heren van geld en hebzucht.
Als je het Beloofde Land in je hart betreedt ben je overal op aarde gelukkig.
John
Of kies je voor God, voor geestelijk geluk en innerlijke rust, voor één Heer? En dan draait alles andersom, dan blijkt tegenspoed de materialistische voorspoed te zijn waar iedereen dagelijks ongelofelijk veel energie in steekt (en ik ook). En dan blijkt wat werkelijk voorspoed is, namelijk geestelijk geluk en innerlijke rust. Als je kiest voor de materialistische voorspoed dan ben je in leven al dood, geestelijk dood. Je kan ook kiezen voor het levend leven, geestelijk rijk en kiezen voor 1 Heer. En dan ben je materialistisch gezien misschien niet zo rijk.
Je kan ook kiezen voor al die andere heren, de heer van geld, de heer van hebzucht, de heer van nooit-genoeg. En het land dat onder ede is beloofd? Dat is een land in je hart en geen stukje grond op deze aarde. Als je het Beloofde Land in je hart betreedt ben je overal op aarde gelukkig. Sterker nog, je hebt de aarde niet eens nodig. Als het beloofde land een stukje grond op aarde is dan ben je alleen gelukkig als je dat in bezit hebt en dan heb je je hart weer aan iets materialistisch verpand.
Lc.9,22-25
‘Wie zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verlies omwille van Mij, die zal het behouden. Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar zichzelf verliest en schaadt?’
Zolang je handen gevuld zijn met je eigen ikkigheid, is er geen plaats voor wat God wil geven.
Eva
Eva: Als je het leven probeert vast te grijpen en te controleren, dan raak je het kwijt. Loslaten van controle en buigen voor het leven. Wat je krampachtig vasthoudt, knijp je fijn; met als resultaat dat je niks meer hebt: er is niets meer van overgebleven. Je kunt de hele wereld om je heen verzamelen aan materiële rijkdom, eer, macht, status, maar de prijs ervan is schade aan jezelf, verlies van je identiteit: dan ben je geworden wat je hebt. Dat is regelrechte armoede. De machine van het materialisme is een monster met een niet te stillen honger naar offers. Het kost je alles en je blijft met lege handen over.
Je handen leegmaken, je leven verliezen: je eigen ikkige leven waar jij de baas van denkt te zijn, loslaten en uit handen geven aan God. Dat is de enige manier om het ware leven uit Gods handen te kunnen ontvangen. Zolang je handen gevuld zijn met je eigen ikkigheid, is er geen plaats voor God en wat Hij wil geven. Laat je handen vullen door God. Daarmee verlies je je eigen ego leven, maar daardoor behoud je het waarachtige leven dat van God zelf komt.
John: Voor mij zit in iedereen een stukje Mensenzoon. Dit stukje Mensenzoon wordt echter elke dag weer overschreeuwd door de aanwezigen oudsten, door de hogepriesters en schriftgeleerden. De stemmen die aanmoedigen om nog beter te worden dan de ander. De stemmen die oordelen over anderen, de stemmen van de gevestigde orde die uit angst hun stem laten horen: Als dit gebeurt dan….Als dat gebeurt dan…. Alleen maar om te voorkomen dat je kiest voor 1 Heer, de stem van wantrouwen laat zich dan duidelijk horen.
‘Tegen allen zei Hij: Wie achter mij aan wil komen moet zichzelf verloochenen’. Dat ‘zichzelf ’ is de degene die ervoor kiest om zijn eigen-ego-wil te volgen. Wie in het spoor van Jezus wil gaan lopen moet de stemmen van het ego, de stemmen van angst, hebzucht, van de cultuur van steeds meer-willen-hebben, maar ook de cultuur van oordelen over een ander, verloochenen. De mens die de hele wereld voor zichzelf wil hebben, een ander veroordeelt en de ander niets gunt zal zijn geestelijke wereld verliezen. Die persoon kiest voor de vele heren.
2 Reacties
Anke de Lange
op maart 6, 2025 om 7:10 am
Vandaag lees ik mee in de Bijbel in gewone taal – die misschien soms wel confronterender is. En ik lees jullie reflecties.
Wat me t.a.v. de eerste tekst raakt is wat Eva schrijft; ‘ Ik kan alleen maar liefhebben omdat God mij eerst heeft liefgehad en de liefde in mijn hart heeft neergelegd’. Dat roept zowel troost op als iets anders… en dat heeft vooral te maken met waar ik God plaats. Buiten mij, in mij, als onderdeel van mij of ik als onderdeel van Hem?
Hoe verhoud ik mij tot God? Als vanzelfsprekend?
De keuze waartoe opgeroepen wordt, is dat een keuze voor of tegen God? Voor mij kan ik niet tegen God kiezen, omdat ik onderdeel van God ben. Dat maakt de keuze voor mij tot een keuze hoe ik wil leven – en het manifest van de heilige ruimte is prachtig verwoord voor mij waar ik mij aan wil weiden.
Het stukje tekst dat ik lees in Deut bevat de zin ” Stel dat je je verzet en niet gehoorzaamt. Dan weet ik nu al dat jullie MOETEN sterven’ .
De weerbarstige in mij gruwelt van het woord gehoorzamen; het maakt dat ik niet vanuit mezelf kies maar dat een externe factor iets kiest voor mij. Dat is niet echt kiezen..
Dus wonderlijk genoeg gaat het voor mij vooral om de relatie die ik heb tot God, en waar ik God plaats.. Pas als God in mij is, kan ik ook werkelijk kiezen, van binnenuit. Zonder God in mij valt er niet zoveel te kiezen, hooguit te gehoorzamen..
En dan de tweede tekst; door je leven te verliezen red je het. Ik vind het zo mooi hoe John de figuren en rollen uit de bijbel tot innerlijke stemmen weet te vertalen. Ze krijgen daardoor meer plek en zichtbaarheid – uit de vage contouren van het verhaal worden ze belangrijke hoofdrolspelers die me iets leren over mezelf.
Voor mij gaat dit stukje over overgave. Durf ik, tegen de stroom en al mijn denken en willen in, te geloven dat de weg die ik kies, alles heeft wat ik nodig heb? Zonder plannen B, zonder vangnetscenario’s? Vertrouwen en overgave .
Niet vanuit de gedachte wat ik allemaal niet zou mogen of wat niet zou passen, maar vanuit de verbinding met de vervulling..
Dat is een levenslange opdracht en opgave – en prachtig om mee bezig te zijn!
Mooie vraag: waar plaats ik God? En ook: hoe verhoud ik me tot God de Aanwezige, in mijn eigen regelmatige afwezigheid. Mooi aanvullend perspectief en stof tot nadenken.
Vandaag lees ik mee in de Bijbel in gewone taal – die misschien soms wel confronterender is. En ik lees jullie reflecties.
Wat me t.a.v. de eerste tekst raakt is wat Eva schrijft; ‘ Ik kan alleen maar liefhebben omdat God mij eerst heeft liefgehad en de liefde in mijn hart heeft neergelegd’. Dat roept zowel troost op als iets anders… en dat heeft vooral te maken met waar ik God plaats. Buiten mij, in mij, als onderdeel van mij of ik als onderdeel van Hem?
Hoe verhoud ik mij tot God? Als vanzelfsprekend?
De keuze waartoe opgeroepen wordt, is dat een keuze voor of tegen God? Voor mij kan ik niet tegen God kiezen, omdat ik onderdeel van God ben. Dat maakt de keuze voor mij tot een keuze hoe ik wil leven – en het manifest van de heilige ruimte is prachtig verwoord voor mij waar ik mij aan wil weiden.
Het stukje tekst dat ik lees in Deut bevat de zin ” Stel dat je je verzet en niet gehoorzaamt. Dan weet ik nu al dat jullie MOETEN sterven’ .
De weerbarstige in mij gruwelt van het woord gehoorzamen; het maakt dat ik niet vanuit mezelf kies maar dat een externe factor iets kiest voor mij. Dat is niet echt kiezen..
Dus wonderlijk genoeg gaat het voor mij vooral om de relatie die ik heb tot God, en waar ik God plaats.. Pas als God in mij is, kan ik ook werkelijk kiezen, van binnenuit. Zonder God in mij valt er niet zoveel te kiezen, hooguit te gehoorzamen..
En dan de tweede tekst; door je leven te verliezen red je het. Ik vind het zo mooi hoe John de figuren en rollen uit de bijbel tot innerlijke stemmen weet te vertalen. Ze krijgen daardoor meer plek en zichtbaarheid – uit de vage contouren van het verhaal worden ze belangrijke hoofdrolspelers die me iets leren over mezelf.
Voor mij gaat dit stukje over overgave. Durf ik, tegen de stroom en al mijn denken en willen in, te geloven dat de weg die ik kies, alles heeft wat ik nodig heb? Zonder plannen B, zonder vangnetscenario’s? Vertrouwen en overgave .
Niet vanuit de gedachte wat ik allemaal niet zou mogen of wat niet zou passen, maar vanuit de verbinding met de vervulling..
Dat is een levenslange opdracht en opgave – en prachtig om mee bezig te zijn!
Mooie vraag: waar plaats ik God? En ook: hoe verhoud ik me tot God de Aanwezige, in mijn eigen regelmatige afwezigheid. Mooi aanvullend perspectief en stof tot nadenken.