Heilige Ruimte is verschenen in Heilige Ruimte. In de Broederenkerk in Deventer voel je van nature aan wat Heilige Ruimte is – en hoe jij in jouw relaties tot bloei kunt komen als je er bewust mee omgaat. En o natuurlijk, ja, er was het gebruikelijke. De koffie, de koek en de signeersessie. Maar de avond werd gemaakt door schitterende muziek, uitgevoerd met vakmanschap en vreugde. Jongerenkloosterlingen Rianne en Hannah speelden stukken van Mozart en Pärt. Vooral dat laatste, het stuk Spiegel im Spiegel, raakte me. Ik had net met enige plechtstatigheid mijn Heilige Ruimte Manifest gelezen, mijn beginselverklaring, mijn hartenzieltekst. Je vindt het op de thuispagina van deze website. Spannend moment. Je kunt zo’n tekst schrijven, componeren, in de stilte van je werkkamer. Maar hem vervolgens uitspreken voor tientallen mensen op een gewijde plaats, dat is nog wel iets anders. Tijdens het uitspreken merkte ik dat het ook echt uit mijn tenen kwam. Elk woord. Dit is wie ik ten diepste wil zijn. Dit is wat ik ten diepste wil: Leven in Heilige Ruimte. Toen ik het laatste woord had uitgesproken, viel er een stilte – en wat moet je dan nog zeggen? Rianne en Hannah kwamen naar voren. Hannah ging achter de piano zitten en Rianne pakte haar dwarsfluit. En ze hielpen, met het stuk van Arvo Pärt, het gezegde te overwegen, erop te reflecteren. Ze maakten, met intense muziek, Heilige Ruimte. Voor mij en voor iedereen die er was.
Dan volgt het signeren en de koffie, de ontmoetingen en de gesprekken. En na tientallen handtekeningen en opdrachten kwam dan om twintig voor tien het moment waar ik naar had uitgekeken: de Completen, of het Nachtgebed, zoals dat in het Jongerenklooster elke dag gebeden wordt. Arnand leidde het. Vertrouwde, zorgvuldig gesproken woorden, mooie meerstemmige, serene melodieën, en vooral zeven minuten stilte. Want eigenlijk gaat Heilige Ruimte over dat, waar geen woorden voor zijn.